Jak pisać ciekawe felietony?

Dobry autor felietonu uważnie obserwuje otaczający go świat, jest zainteresowany aktualnymi wydarzeniami, nie jest obojętny wobec tego, co go otacza. Jeśli chcesz pisać dobre felietony, powinieneś przyjąć aktywną postawę wobec rzeczywistości, być starannym obserwatorem, ale nie poprzestawać na obserwacji. Analizuj, komentuj i oceniaj to, czego jesteś świadkiem. Szukaj tego, co interesujące, zabawne, poruszające. Zauważaj mało znaczące drobiazgi – mogą być doskonałym tematem felietonu. Nie kieruj się tym, co inni uważają za ważne – zaufaj własnej ocenie. Nie obawiaj się wyrażać oburzenie, przeciwstawić czemuś, co irytuje, nazwać rzeczy po imieniu. Autor felietonu to człowiek zaangażowany.

Czytelnicy felietonów to bardzo różni ludzie. Jako autor powinieneś zdawać sobie sprawę, kto będzie odbiorcą twojego tekstu, i odpowiednio dobrać jego formę i styl. Dobry felietonista ma swoich stałych, wiernych czytelników. Felieton ma charakter cykliczny – teksty tego samego autora ukazują się w kolejnych numerach czasopisma, w którym publikuje. Felieton jest rozmową z czytelnikiem, zaproszeniem do wspólnego rozważania aktualnych problemów.

Jeśli chcesz być dobrym autorem felietonów, najpierw stań się… czytelnikiem. Czytaj felietony współczesnych autorów i klasykę tego gatunku – wypowiedzi B. Prusa, A. Słonimskiego, S. Kisielewskiego.

Odpowiedź na pytanie, co może być tematem felietonu, jest jednocześnie łatwa i trudna. Bardzo łatwa – bo tematem felietonu może być dosłownie wszystko. I trudna – ponieważ tematem felietonu może być tylko to, co w jakiś sposób poruszyło jego autora. Pamiętaj – felietonista nie jest człowiekiem obojętnym, a felieton to nie encyklopedyczne przedstawienie faktów! Autor musi wiedzieć, dlaczego dana sprawa zasługuje według niego na to, by ją opisać w felietonie, dlaczego jest ważna i interesująca. I co bardzo ważne – nie wystarczy, że on sam to wie. Musi jeszcze umieć przekonać o tym swojego czytelnika. Jak to zrobić? Opowiadając krótką historię, przytaczając czyjąś rozmowę, anegdotę. Można żartować, ironizować, ale nie powinno się popadać w ton suchego, rzeczowego wykładu. Jeśli masz jakiś oryginalny pomysł, przychodzi ci do głowy niecodzienne skojarzenie – wykorzystaj je w felietonie. Masz różne możliwości wpłynięcia na swojego odbiorcę – od logicznego wywodu odwołującego się do umysłu po emocje i wzruszenia, trafiające do serca.

Felieton trzeba ciekawie zatytułować i zakończyć zgrabną pointą. Nie musisz natomiast starannie przestrzegać reguł kompozycji, bo w felietonie jest ona raczej swobodna. O układzie treści decydujesz ty jako autor, wykorzystujesz swoje pomysły i skojarzenia. W felietonie można łączyć rozmaite formy i treści – na przykład rozważania naukowe i impresje poetyckie. Podobnie różnorodny jest język felietonu. Można posługiwać się różnymi odmianami polszczyzny, w zależności od potrzeb. Język artystyczny, naukowy czy codzienny pojawiają się w tekście na równych prawach, w zależności od zamierzeń autora. Trzeba jednak pamiętać, jaki charakter ma mieć felieton jako całość i nie wykorzystywać w redagowaniu go form z tym zamierzeniem niezgodnych. Czy ma to być felieton poważny, czy raczej lekki, satyryczny? Czego dotyczy – poważnych zagadnień społecznych, życia artystycznego czy niedogodności codziennego życia? Tak więc o formie felietonu decyduje autor oraz to, o czym pisze i do kogo kieruje swoje słowa.