Jak poskromić u siebie zazdrość?

Jeżeli w Twoim małżeństwie nie ma widocznych powodów do podejrzeń, zastanów się, z jakiego powodu zawładnęła Tobą zazdrość. W wielu przypadkach jest ona wynikiem niedoceniania siebie. Skup się na swoich zaletach, a będzie Ci łatwiej odnaleźć wewnętrzny spokój. Robienie w życiu tego, co sprawia przyjemność, podnosi samoocenę i wiarę w siebie. Człowiek jest szczęśliwy i nie szuka drugiego dna w relacjach małżeńskich.

Trzymanie partnera na krótkiej smyczy tak naprawdę niczego nie zmienia. Ten, który da się na niej trzymać, po pewnym czasie z hukiem zerwie się z niej. Inny wcale na ten układ nie przystanie, a związek rozpadnie się szybciej, niż można by się spodziewać. Tu złotym środkiem staje się wzajemne zaufanie i umiejętność obojga partnerów doceniania drugiego. Prawienie komplementów z początku związku z biegiem czasu traci na sile, zaczyna się prawdziwa miłość pełna szacunku, partnerstwa i wzajemnego uzupełniania się. Zazdrość nie dopuszcza do istnienia takiej miłości.

Lepiej jest powiedzieć wprost partnerowi o swoich obawach, niż okrężnymi drogami knuć intrygi. Mężczyźni lubią konkrety. Jeżeli zazdrość zaczyna Ci spędzać sen z powiek, powiedz: „kochanie, martwię się o nasz związek”, „kocham Cię i nie chcę Cię stracić”, „trudno mi o tym mówić, ale jestem o Ciebie zabójczo zazdrosna”. Takie słowa dla mężczyzny będą powodem do okazania Ci miłości i uspokojenia Twoich obaw. Intrygi i robienie przedziwnych podchodów sprawią, że nie będziesz poważnie odbierana, a o tym, że mąż wpadnie na pomysł, że robisz to z miłości do niego, możesz zapomnieć.

Zamiast poddawać się zazdrości, wyjdź jej naprzeciw. Jak tylko to możliwe, stwarzaj odpowiednie warunki, w których oboje będziecie mogli pielęgnować swoje uczucia. Zorganizuj romantyczną kolację, obiad w restauracji, spacer czy wyjazd. Bierz sprawy w swoje ręce. Twój partner będzie widział, że go kochasz i gwarantuję Ci, że zrobi wszystko, abyś Ty czuła się tak samo dobrze jak on.