Fobia szkolna – jak pomóc dziecku?
Fobia szkolna – jak pomóc dziecku?
Choć do niedawna uważano, że strach przed szkołą nie jest niczym groźnym i dziecko z całą pewnością trochę zmyśla, ponieważ nie ma ochoty iść na lekcje albo nie lubi matematyki, to jednak paniczny strach przed szkołą naprawdę dotyka uczniów. Jest to o tyle groźne schorzenie, że nie pozwala dziecku odnaleźć się w środowisku, które z założenia powinno być dla niego przyjazne i stanowić narzędzie do zdobycia wiedzy oraz wykształcenia. Ignorowana fobia szkolna zaś może także zaważyć na późniejszych relacjach młodego człowieka, również tych w miejscu pracy. Rzecz jasna, istotną kwestią jest również, a może przede wszystkim to, że dziecko czuje się po prostu źle na samą myśl o pójściu do szkoły. Masz podejrzenie, że twoją pociechę nęka taki paniczny strach? Koniecznie przeczytaj, co powinnaś zrobić.
Jakie są objawy fobii szkolnej?
Abyś mogła stwierdzić, czy twoje dziecko rzeczywiście ma objawy fobii szkolnej, a nie po prostu miga się od lekcji, powinnaś je bacznie obserwować. Mogą one pojawiać się również w domu, kiedy dziecko zaczyna intensywnie myśleć o pójściu do szkoły, czyli na przykład w niedziele wieczorem czy sobotę rano. To, co pojawi się na pewno, to od razu widoczny stres objawiający się chociażby nadmierną potliwością, podwyższoną temperaturą, zaczerwienieniem czy nerwowością. U niektórych brzdąców może także pojawić się biegunka albo wymioty. Kiedy dziecko daje ci właśnie takie sygnały i zaczynają się one jeszcze w domu, powinnaś poważnie się zaniepokoić i poszukać przyczyn jego panicznego lęku przed szkołą.
Przyczyny fobii szkolnej
Nie zawsze przyczynami fobii szkolnej muszą być złe oceny albo strach przed przedmiotem, który jest dla dziecka najtrudniejszy. Może ona również wynikać z nadmiernych ambicji dziecka, która z jakiegoś powodu uważa, że powinno być lepsze od innych, a jednocześnie czuje, że nie jest w stanie sprostać takiemu zadaniu. Innymi przyczynami mogą być:
* zmiana środowiska (np. przeprowadzka i zapisanie dziecka do nowej szkoły),
* nieodpowiednie zachowanie jego rówieśników (żarty, prześladowanie, wyłudzanie pieniędzy),
* strach przed jednym przedmiotem, z którym dziecko sobie nie radzi,
* strach przed nauczycielem.Jak zapobiegać?
Fobii szkolnej można, a co najmniej trzeba próbować zapobiec. Może ona równie dobrze pojawić się, kiedy dziecko będzie szło do szkoły podstawowej, jak i wtedy, kiedy zda do liceum – nie ma tutaj żadnej reguły, choć rzecz jasna, ta fobia dotyka raczej młodsze dzieci, które próbują przystosować się do nowej sytuacji. Co ty, jako rodzic, możesz zrobić? Przede wszystkim powinnaś rozmawiać z dzieckiem o jego szkolnych doświadczeniach, przeżyciach, a także znajomych. Po każdym dniu w szkole poświęć 15 – 20 minut, aby porozmawiać ze swoim synem czy swoją córką na temat lekcji, nauczycieli, pracy domowej, a także jego relacji z rówieśnikami. Jeśli podczas tych rozmów coś cię zaniepokoi, będziesz mogła szybko zareagować, zanim przerodzi się to w coś groźniejszego. Nie powinna także stawiać dziecku zbyt dużych wymagań. Rzecz jasna, powinno ono czuć, że wykształcenie jest ważne i że należy się uczyć, jednak nie wymagaj od swojej pociechy dzienniczka ucznia pełnego samych bardzo dobrych ocen. Nie strasz również dziecka przed pójściem do szkoły, mówiąc, że tam go nauczą dyscypliny albo innych, temu podobnych rzeczy. Dziecko wtedy od razu nastawi się negatywnie.
Jak leczyć fobię szkolną?
Kiedy zauważysz, że twoje dziecko ma fobię szkolną i wskazują na to objawy, należy pomyśleć o jej jak najszybszym leczeniu. Pierwszym krokiem jest oczywiście znalezienie przyczyny. Jeśli dręczy je kolega z klasy albo któryś nauczyciel je bardzo niesprawiedliwie traktuje (niestety, takie sytuacje również się zdarzają), powinnaś to jak najszybciej zgłosić. Możesz również podjąć inne działania:
* udaj się z dzieckiem do psychologa,
* rozmawiaj z nim na temat zmiany otoczenia i zapoznaj je z nim, np. z nową drogą do szkoły, ze sklepami, terenami zielonymi wokół szkoły,
* porozmawiaj z wychowawcą na temat relacji panujących w klasie i poproś, aby zgłaszał ci niepokojące zachowania twojego dziecka.
