Jak pomóc przyjaciółce, która straciła ciążę?

Najlepszą rzeczą, jaką w trudnej sytuacji może zrobić przyjaciółka, to być obok. Nawet jeśli nie wie się, co powiedzieć, jak ubrać w słowa wyrazy współczucia i wsparcia, warto po prostu być. Zrozpaczona osoba doceni ten gest. W byciu przyjacielem liczy się przede wszystkim umiejętność bycia z kimś niezależnie od sytuacji, dobrej czy złej. Przytulenie, potrzymanie za rękę daje więcej niż wszystkie słowa współczucia, jakie można wypowiedzieć.

Na początku, kilka dni po poronieniu przyjaciółka może nie chcieć rozmawiać o tym, co się stało. Może zamknąć się w sobie i przeżywać to wewnątrz, nim pierwszy, najbardziej bolesny okres nie minie. Kiedy to się stanie, kobieta będzie czuła potrzebę porozmawiania, powiedzenia o swoim bólu, cierpieniu i poczuciu straty. Wtedy należy słuchać. Raz, drugi i kolejny, niezależnie od tego, ile razy przyjaciółka będzie potrzebowała o tym opowiedzieć. Nieraz nie trzeba nic mówić, wystarczy trzymanie za rękę i słuchanie oraz wspólny płacz nad utraconym maleństwem.

Poronienie to ból psychiczny, ale również proces fizjologiczny. Przez jakiś czas po poronieniu kobieta nie powinna przemęczać się i zbyt intensywnie poruszać. Warto stanąć w tym momencie po raz kolejny na wysokości zadania i wyręczyć przyjaciółkę w domowych czynnościach. Posprzątać, wyprać, ugotować obiad, a nawet przygotować zapasy na kilka dni. Pozwoli to na regenerację sił przyjaciółki, a jednocześnie pokaże, że cały czas jest ktoś, poza mężem i rodzicami, kto się o nią troszczy.

Własną przyjaciółkę zna się najlepiej, więc łatwo określić, ile wolnej przestrzeni oraz kiedy będzie jej niezbędne. Po poronieniu kobieta może zamknąć się w sobie, uznając, że nikt nie rozumie jej bólu. Jeżeli jest jej potrzebny pewien czas odosobnienia, należy podarować go przyjaciółce. Warto jednak dzwonić codziennie, chociażby na 5 minut, z pytaniem, czy czegoś nie potrzebuje, czy można jej coś kupić, przygotować, przynieść. Lepiej również nie dopuszczać do tego, aby odosobnienie przyjaciółki przedłużało się za bardzo, ponieważ może to nieść ze sobą depresję. W takiej sytuacji najlepiej zaproponować wspólne wyjście na zakupy, do kina, na kawę do kawiarni, aby ułatwić przyjaciółce powrót do życia, jakie prowadziła przed ciążą i poronieniem.

Dla wielu kobiet, które straciły dziecko przed jego narodzeniem, trudna jest myśl, że nie ma ono żadnego miejsca, w którym mogłyby uczcić jego pamięć, szczególnie jeżeli do poronienia doszło bardzo wcześnie. Warto uszanować taką chęć i co roku wraz z przyjaciółką wspomnieć nienarodzone maleństwo zasadzeniem kwiatu w pobliskim parku lub uczcić jego pamięć poprzez przekazanie zabawek potrzebującym dzieciom. Dziecko, nawet to, które nie mogło przyjść na świat, na zawsze zostaje w pamięci matki, która doceni, że przyjaciel chce wraz z nią o nim pamiętać.