Jakie szczepienia są konieczne dla kota?

Panleukopenia, czyli koci tyfus (kocia nosówka) jest bardzo zaraźliwą i niebezpieczną chorobą wirusową kotów. Wywołuje ją ten sam typ wirusa, który powoduje parwowirozę u psów. Wirus osłabia system odpornościowy i atakuje układ pokarmowy oraz układ nerwowy kota. Ostra postać choroby powoduje śmierć zwierzęcia w ciągu jednego – dwóch dni, a zdarza się też nagła śmierć bez wystąpienia objawów. Aby doszło do zarażenia zwierzęcia, wystarczy, że właściciel znajdzie się w pomieszczeniu, w którym przebywał chory kot. Szczepienia przeciwko panleukopenii powinno się podawać obowiązkowo. Kocięta szczepi się w dwóch seriach, w wieku 8 – 10 tygodni, a następnie 11 – 13 tygodni. Kolejne szczepienie podaje się po roku. Następne szczepienia podaje się: kotom wychodzącym lub żyjącym w dużym skupisku zwierząt co rok, kotom przebywającym w domu i żyjącym poza dużym skupiskiem zwierząt co 2 – 3 lata.

Koci katar to choroba wirusowa powodowana przez dwa typy wirusa: herpeswirus i kaliciwirus. Choroba jest uleczalna, ale jest groźna dla młodych kociąt. Powoduje zapalenie górnych dróg oddechowych i spojówek. Objawy mogą się nieco różnić w zależności od typu wirusa, który spowodował zakażenie. Koty zarażają się od chorych zwierząt, przez wspólne kuwety albo miski, może także dojść do przyniesienia zarazków z zewnątrz, na odzieży czy na butach. Szczepienia podaje się w tych samych terminach, co szczepienia przeciwko panleukopenii.

Białaczka kotów jest wywoływana przez retrowirusa, który może przetrwać w postaci utajonej w mieszkaniu albo organizmie kota nawet kilka lat. Ta groźna jedynie dla kotów choroba jest przewlekła i nieuleczalna. Najczęściej zarażają się nią koty młode. Wirus przenosi się między innymi przez ślinę (podczas wspólnej pielęgnacji sierści), koty mogą także zarazić się przez wspólne kuwety, miski czy transportery. Szczepionka może powodować powikłania, więc podajemy ją jedynie w razie konieczności (na przykład kotom wychodzącym czy żyjącym w schronisku). Przed zaszczepieniem kota trzeba wykonać test na obecność wirusa białaczki we krwi. Po raz pierwszy szczepi się kota w wieku kilku miesięcy (dwa szczepienia w odstępie miesiąca), następnie w odstępie od roku do trzech lat. Terminy szczepień należy ustalić z lekarzem weterynarii.

Szczepienie kotów przeciwko wściekliźnie nie jest w Polsce obowiązkowe. Ponieważ szczepionka może powodować powikłania, nie podaje się jej, jeśli nie ma wyraźnej potrzeby. Należy jednak szczepić koty wychodzące, które mogą zetknąć się z chorym na wściekliznę zwierzęciem (szczur, wiewiórka, lis, nietoperz). Jeśli na poddaszu domu zamieszkują nietoperze, lepiej zaszczepić także koty niewychodzące, na wypadek gdyby zarażony nietoperz dostał się do wnętrza i pogryzł kota. Te środki ostrożności nie są przesadzone, wścieklizna jest groźną, nieuleczalną chorobą. Po raz pierwszy szczepi się koty, które ukończyły 16 tygodni, a następnie powtarza szczepienia co 2 lata. Pierwszy raz można zaszczepić kota dopiero po upływie 3 tygodni od podania drugiej dawki szczepionki skojarzonej przeciw kociemu katarowi i panleukopenii.