Jak odkryć talent u dziecka?

Talent, czyli wybitne umiejętności, najłatwiej jest zaobserwować, porównując je z możliwościami rówieśników. Oczywiście fakt ten pozostawiamy tylko i wyłącznie dla swojej wiadomości, gdyż dziecku słyszącemu o nim od rodziców nie służy to i nie sprzyja jego rozwojowi, lecz może sprawić, że poczuje się lepsze od innych. Talent to nie rozgrywki, a dar, który należy pieczołowicie pielęgnować, by dawał owoce. Co możesz zauważyć u swojego dziecka? Może ono posiadać ogólne uzdolnienia. Objawi się zatem jako szybko uczące się dziecko, zapamiętujące bez najmniejszego trudu, wcześnie czytające i przede wszystkim wcześnie mówiące. Maluch może mieć dar do malowania, gry na instrumencie, śpiewu lub może być twórcą wynalazków. Być może Twoje dziecko zachwyci Cię zdolnościami matematycznymi i nadzwyczaj logicznym myśleniem, które jest typową cechą małych geniuszy.

Dzieci, które mają wybitne uzdolnienia, nasze tytułowe talenty, charakteryzują typowe cechy. Po pierwsze dzieci te posiadają mocno rozwiniętą zdolność logicznego myślenia, która niejednokrotnie budzi zachwyt w rodzicach i nie tylko. Wykazują się one lepszą spostrzegawczością, zrozumieniem i samodzielnym dostrzeganiem praw rządzących światem. Mądra ciekawość to kolejna cecha inteligentnych malców. Jeżeli więc Twój maluch zadaje setki pytań, zapamiętuje odpowiedzi i wciąż poszerza wiedzę, zacznij wierzyć, że masz pod swoim dachem wielki talent. Ponadto maluchy te wykazują się dłuższą niż u rówieśników koncentracją, czyli skupieniem uwagi. Pamiętaj jednak, że mając do czynienia z błyskotliwym umysłem, możesz spodziewać się kłopotów w szkole. Twój talenciarz zapewne będzie się nudził, być może trochę przeszkadzał i może mieć problemy z akceptowaniem uwag. Dlaczego tak się dzieje? Przeczytaj dalej.

Mając do czynienia z młodym talentem, należy wziąć pod uwagę to, że zwykle jego inteligencja i wybitne zdolności nie idą w parze ze sferą emocjonalną, co sprzyja powstawaniu powyższych problemów. Częstym problemem dzieci wybitnie uzdolnionych jest chęć dominowania, manipulowania innymi i bycia w centrum uwagi. Dlatego taki istotne jest wcześniej wspomniane przeze mnie nauczenie dziecka pokory i nieużywanie słowa „lepszy”. W praktyce jest to dość trudne, ale możliwe. Należy skupić się bowiem na fakcie, że dziecko, które nie będzie uczone przez rodziców pokory, skromności i tolerancji, może mieć problemy z akceptacją przez innych i odizolowaniem go od grupy przez resztę rówieśników.