Pisanie pamiętnika – podstawowe zasady

Pamiętnik oraz dziennik to różniące się od siebie zasadniczo i często mylone gatunki literatury stosowanej. Pamiętniki pisze się po latach, kiedy opisywane wydarzenia to już przeszłość, i ocenia je z podwójnej perspektywy – dawnej oraz obecnej. Natomiast zapisy ukazujące dzień po dniu, co się wydarzyło, utrwalające przeżycia i przemyślenia, to dziennik. Potocznie to właśnie dziennik nazywa się pamiętnikiem.

Dziennik najlepiej prowadzić w grubym zeszycie albo notesie, by wystarczył na pewien czas. Ponieważ przedmiot ten będzie dla nas bardzo ważny, zainwestujmy w coś ładnego. Przyjemna okładka, dobry gatunek papieru zachęcają do prowadzenia zapisów. Raczej nie należy prowadzić dziennika w wersji elektronicznej – pisanie powinno być formą relaksu, wytchnienia po całym dniu, a nie kojarzyć się z pracą. Zapiski najlepiej robić wieczorem, wtedy można dokonać podsumowania dnia, a poza tym to doskonały rytuał poprzedzający pójście spać, czas na wyciszenie i uporządkowanie chaotycznych myśli. Zapisy należy prowadzić regularnie, nawet jeśli dzień był banalny i nic się nie działo. Nawyk pisania trzeba utrwalać, by nie zarzucić prowadzenia dziennika, a poza tym ten gatunek tak ma – piszemy codziennie. Każdy zapis koniecznie opatrujemy datą.

Poznanie siebie jest bardzo ważne i pozwala uniknąć wielu problemów życiowych, nawiązywać udane relacje z innymi i osiągać sukcesy. Aby przepracować swoje problemy, niektórzy udają się do profesjonalisty, by w jego gabinecie poznać prawdę o sobie. Tymczasem jest sposób znacznie prostszy, zabierający dużo mniej czasu i oczywiście tańszy – jest to właśnie prowadzenie dziennika. Sam fakt zapisywania własnych przemyśleń, ich redakcja, to duży krok w kierunku zrozumienia naszych ukrytych nieraz intencji i motywów, schematów zachowań, nawyków. Można też łatwo określić, czy zmieniliśmy się, czy ciągle tak samo reagujemy na różne sytuacje. Dziennik to terapeuta doskonały, jest dla nas dostępny cały czas i nikomu o nas nie mówi.

Nie jest łatwo ubierać myśli w słowa, czasem poszukiwanie właściwego wyrazu może nas doprowadzić do rozpaczy. A nie jest dobrze, kiedy w ferworze dyskusji „zapominamy języka w gębie” i potrafimy jedynie dukać. Wiadomo, że aby dojść do wprawy w czymkolwiek, trzeba ćwiczyć. Prowadzenie dziennika to doskonały sposób na zdobycie wprawy w wypowiadaniu się – na żywo i na piśmie. Warto to sprawdzić. Zauważalne efekty powinny się pojawić już po miesiącu.

Pamiętniki i dzienniki to formy literackie, ale to nie znaczy, że w swoim dzienniku nie możesz wykorzystać obrazu. Wklejone fotografie i samodzielnie wykonane rysunki, choćby były to jedynie niewielkie szkice, po latach będą bardzo cennym i wzruszającym uzupełnieniem zapisów. Tak więc sięgaj po obraz, czasem w ten sposób będzie ci łatwiej wyrazić myśli. Wklejony zasuszony kwiatek powie ci nieraz więcej niż kilka wylewnych akapitów.

Pamiętniki przeznaczone są dla jakiegoś odbiorcy. Inaczej jest z dziennikiem – jego autorem i czytelnikiem jest ta sama osoba. Dziennikiem nie dzielimy się z nikim. Powinien także być przechowywany w bezpiecznym miejscu, gdzie nie znajdzie go ktoś wścibski, chcący naruszyć naszą prywatność. Zapisy w dzienniku mają charakter bardzo osobisty i nie powinny dostać się w niepowołane ręce. Należy także zdecydować, co ma się z nimi stać, gdyby nas kiedyś zabrakło. To, co zapisaliśmy tam na temat bliskich nam osób, nie zawsze będzie dla nich miłe, zwłaszcza jeśli notatki były robione pod wpływem silnych emocji.