Jaki kot jest odpowiedni dla ciebie?

W zależności od tego, czy zdecydujesz się na rasowego kota rodowodowego, czy zwykłego „dachowca”, koszta będą bardzo różne. Rasowe kocięta na ogół są drogie. Natomiast zdecydowanie należy odradzić kupno kota z niezarejestrowanej hodowli. Choć cena będzie niższa, zwierzę nie ma rodowodu i może nie spełniać wymogów standardu danej rasy. Kolejny problem to warunki, w jakich koty przebywają i są rozmnażane. Często nie są właściwie karmione, kotki mają miot za miotem i są wycieńczone, zwierzętom nie zapewnia się właściwej opieki lekarskiej, a sfałszowane świadectwa weterynaryjne nie są rzadkością. Pseudohodowle są nastawione jedynie na zysk i nie powinno się ich wspierać, dokonując tam zakupu zwierzaka. Adopcja to kolejny sposób na zdobycie kota. Otrzymujemy zwierzę odrobaczone, zaszczepione, a jeśli jest starsze – także wysterylizowane. Pracownicy schroniska czy fundacji przekażą nam pełną informację o stanie zdrowia zwierzęcia i jego charakterze. Opłata, jaką należy wnieść, jest niewielka. Należy się natomiast liczyć z tym, że zostaniemy zapytani o warunki, jakie możemy kotu zapewnić. Są fundacje, gdzie nie wyraża się zgody na adopcję, jeśli w domu okna na wyższych piętrach nie są zabezpieczone siatką.

Popularne dachowce (często mieszkające w piwnicach) to mniej lub bardziej udomowione koty należące do rasy kot europejski. Ponieważ jednak krzyżują się w sposób przypadkowy, a nie według standardów rasy, wyniki mogą być dość oryginalne. Te „zwykłe” koty są nieraz bardzo piękne, mają oryginalne umaszczenie, a w dodatku są inteligentne i wierne. Koty rasowe są natomiast zdecydowanie bardziej przewidywalne niż kociaki z podwórka. Znając opis danej rasy, wiemy, czego się spodziewać i można podjąć właściwą decyzję, wybierając kota. Długowłosy czy krótkowłosy, mały czy duży, spokojny i flegmatyczny czy żywy o dużym temperamencie, cichy czy głośny… Warto jednak pamiętać, że kot to nie tylko kolor oczu, długość sierści i jej barwa. Koty mają swoje charaktery i nieraz bardzo się od siebie różnią. Jeśli wygląd wydaje ci się ważniejszy niż kocia osobowość, może warto się jeszcze zastanowić nad tym, czy decydować się na zwierzę w domu.

Jeśli kot ma być po prostu domowym pupilem i nie jest przeznaczony do hodowli, należy raczej zdecydować się na kastrację kocura oraz sterylizację kotki. Kastracja jest zabiegiem prostszym i mniej inwazyjnym oraz tańszym niż sterylizacja. Jeśli kocur nie zostanie pozbawiony płodności, potrzebuje wychodzić na zewnątrz, wdaje się w walki z innymi kotami (co procentuje w postaci rachunków od weterynarza) i znaczy teren, a tym samym zapach w domu staje się nie do zniesienia. Kocur po kastracji jest spokojniejszy, bardziej „domowy”, przyjacielski i czuły. Kotka niewysterylizowana ma co pewien czas ruję, co niestety jest dosyć męczące (między innymi przeraźliwie miauczy). Sterowanie płodnością kotki za pomocą środków hormonalnych może powodować choroby, na przykład ropomacicze. Masa ciała kota jest większa niż kotki.

Kocięta są urocze, ale wychowanie takiego malucha wymaga cierpliwości i odpowiedzialności. Na małego kotka czyha w domu wiele zagrożeń, trzeba go także odpowiednio karmić, szczepić i pielęgnować. Potrzebuje ciągłej uwagi, „czyści półki”, nie od razu przesypia całą noc, a nie każdy lubi być budzony o czwartej rano, bo maluch akurat chce się pobawić. Natomiast można mu wpoić odpowiednie zasady i zachowania, co może już się nie udać ze starszym kotem. Kot dorosły ma swoje nawyki i przyzwyczajenia, ale opieka nad nim jest prostsza, a poza tym wiadomo, jaki ma charakter. Adoptować można także kociego seniora. Takie koty są bardzo spokojne, czułe, ale wymagają troskliwej opieki i może im się niestety przytrafić jakaś choroba. Często są osamotnione po stracie właściciela, który zmarł, i bardzo potrzebują miłości.