Jak wykonać kwietnik wiszący z muszli?

Oplątwy, inaczej tillandsie, to tak zwane rośliny powietrzne, nazwane tak dlatego, że składniki odżywcze i wodę pobierają bezpośrednio z powietrza. Nie zakorzeniają się w ziemi – są to epifity, które nie potrzebują gleby. Można je znaleźć na drzewach (ale nie są dla nich ani pasożytami, ani symbiontami, drzewo stanowi jedynie podporę), kamieniach, uschniętych konarach, a nawet na ziemi. Przytrzymują się podłoża niewielkimi korzonkami czepnymi. Te niewielkie rośliny (osiągają najwyżej pół metra wysokości) mają piękne, pachnące kwiaty, lubiane przez kolibry. Rosną głównie w Środkowej i Południowej Ameryce. Można je spotkać i w lasach tropikalnych, i na pustyniach.

Tillandsie potrzebują dużo światła, ale są bardzo wrażliwe na bezpośrednie nasłonecznienie. Nie należy ich umieszczać w pobliżu okna o wystawie południowej. Natomiast gdy światła brakuje, zwłaszcza zimą, trzeba je naświetlać lampami fluorescencyjnymi. Rośliny te powinno się po 15 maja wynosić do ogrodu, gdyż na świeżym powietrzu lepiej rosną. Lubią ruch powietrza, a poranna rosa dostarcza im potrzebnej wilgoci i nie trzeba ich nawet pielęgnować. Tillandsie ładnie prezentują się na tarasie, zawieszone gdzieś w ogrodzie czy ustawione w jakimś zakątku.

W warunkach domowych tillandsie na ogół mają za sucho i trzeba je regularnie zraszać. Częstotliwość i intensywność zraszania zależy od warunków. Trzeba obserwować rośliny, po trzech – czterech godzinach od nawilżenia powinny być suche. Na ogół zraszamy obficie dwa – trzy razy w tygodniu. Najlepiej używać deszczówki albo dobrze odstałej wody. Rośliny wyraźnie przesuszone można zanurzyć na kilka godzin w wodzie o temperaturze pokojowej (pod warunkiem, że akurat nie kwitną). Trzeba jednak pamiętać, że stojąca woda powoduje gnicie roślin. Po kąpieli nadmiar wody należy usunąć. Raz na dwa tygodnie albo raz na miesiąc należy tillandsie zasilić połową dawki nawozu dolistnego do storczyków.

Wiele gatunków tillandsii znajduje się na Red List – liście gatunków zagrożonych wyginięciem. Takich roślin nie wolno zrywać, przewozić ani kupować. Jeśli ktoś oferuje nam tillandsie z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym, możemy być prawie pewni, że pochodzą z naturalnych siedlisk. Handel takimi roślinami jest zabroniony. Tillandsie powinno się kupować w szkółkach. Hodowane tam rośliny na ogół nie mają korzeni.

Dla tillandsii nadaje się praktycznie każde podłoże, byle nie było mokre. Rośliny trzymają się podłoża korzonkami. Zanim wytworzą korzenie, możne przymocować je do podłoża za pomocą drucika albo gorącego silikonu. Wykorzystujemy do tego zdrewniałą podstawę rośliny. Tillandsie można przymocować do drewna, korka, kamienia, ceramiki, a także szkła. Mogą rosnąć w różnych pozycjach, nawet do góry nogami. Kompozycje z tillandsii można zaaranżować za pomocą ceramicznych doniczek wypełnionych kamykami albo korą, kamieni czy korzeni, szklanych naczyń, dekoracyjnych przedmiotów.

Muszla jest doskonałym podłożem dla tillandsii. Rośliny w takim wiszącym kwietniku pięknie się prezentują. Największa trudność to przewiercenia otworu w muszli, by móc ją zawiesić. Trzeba to robić bardzo ostrożnie, by muszla nie pękła. Można także przygotować kwietnik w wersji stojącej, do umieszczenia na tarasie albo w jakimś zakątku ogrodu.