Jak korzystać z pulsometru podczas biegania?

Pulsometr, czyli monitor pracy serca albo HRM (od angielskiego Heart Race Monitor) to urządzenie elektroniczne, które dokonuje pomiaru tętna w czasie wysiłku. Wygląda jak zegarek, nosi się go na nadgarstku. Do kompletu należy jeszcze pełniąca rolę czujnika opaska zakładana na klatkę piersiową. Pulsometr oprócz aktualnej wartości pulsu wyświetla także inne informacje, m.in. stan wydolności organizmu, wyrażony w procentach czy maksymalny oraz minimalny puls podczas treningu. Dzięki temu możemy trenować z odpowiednią intensywnością.

Tętno, czyli liczba uderzeń serca na minutę, zależy od pory dnia, aktywności fizycznej, kondycji, stanu zdrowia czy wieku. Bezpośrednio po przebudzeniu, gdy tylko otworzymy oczy, możemy zmierzyć tak zwane tętno spoczynkowe. W czasie dnia tętno jest już inne, ponieważ jesteśmy aktywni. O ile nie podejmujemy żadnego wysiłku, jest to tętno zwykłe. Granica naszych możliwości to tętno maksymalne (HRmax) – największa liczba uderzeń, jaką nasze serce jest w stanie wykonać w ciągu minuty. Tętno maksymalne zależy od naszego wieku, kondycji i predyspozycji genetycznych.

Strefy treningowe umożliwiają określenie, z jaką intensywnością ćwiczymy, a od tego zależy efekt ćwiczeń. Wyodrębnia się je na podstawie tego, z jaką częstotliwością bije serce, przy czym nie podaje się wartości absolutnych, tylko procent tętna maksymalnego. Wyodrębnia się cztery strefy, od 50% HRmax do 100% HRmax. Znając wartość swojego tętna maksymalnego, każdy może indywidualnie określić dla siebie granice stref. Dolna granica to minimalne tętno, jakie należy osiągnąć podczas danej fazy treningu, granica górna – tętno, którego nie należy przekraczać.

Tętno maksymalne można zmierzyć albo oszacować na podstawie obliczeń. Ten drugi sposób jest prostszy, ale tylko pomiar rzeczywistego tętna daje w pełni wiarygodnie wyniki. Do pomiaru należy się przygotować. Wykonujemy rozgrzewkę, rozciągamy się, a następnie kilkakrotnie przebiegamy, jak najszybciej potrafimy, dystans 200 – 400 metrów. Podczas ostatniego biegu staramy się dojść do granicy naszych możliwości. Zarejestrowane wówczas tętno to nasze tętno maksymalne. Można je także oszacować, odejmując swój wiek od liczby 220. To druga metoda nie uwzględnia indywidualnych czynników, takich jak na przykład stan zdrowia czy poziom wytrenowania.