Co zrobić, aby pies nie prosił przy stole?

Psy spełniają dziś w naszych domach inną rolę niż w przeszłości, gdy ich pozycja była zupełnie odmienna. Dziś dotyczy to części psiej populacji, na przykład psów-przewodników czy psów policyjnych. Natomiast w zwykłej, typowej rodzinie często traktuje się psa jak kolejne (albo jedyne) dziecko, zapominając, że człowiek i pies to dwa różne gatunki i dwa odmienne światy. Nie powinno się „uczłowieczać” psa i przypisywać mu ludzkich intencji i motywów. W ten sposób krzywdzi się zwierzaka, ponieważ traci on poczucie bezpieczeństwa. Ludzkie zasady postępowania są dla niego niezrozumiałe.

Psy to zwierzęta stadne i bardzo ważne jest dla nich, jaką zajmują pozycję w grupie. Gdy przyjmujemy do domu psa, to my powinniśmy pełnić rolę przywódcy stada, a zwierzę ma się nam podporządkować. To wcale nie krzywdzi psa, czuje się on wtedy bezpieczny i na swoim miejscu. Nie do niego należy troska o los stada, bo nie on jest szefem. Traktując nasze psy jak trochę innych ludzi, którzy po prostu nie mówią, niszczymy ten porządek. Nie stawiamy psu wymagań, nie egzekwujemy swoich praw jako przywódcy – pies czuje się pozbawiony lidera. Zatem chcąc nie chcąc, bierze na siebie ten obowiązek. W efekcie mamy psa albo nieszczęśliwego (nie wszystkie psy nadają się na przywódców w grupie), albo niebezpiecznego (jeśli podporządkował nas sobie pies o silnej energii przywódcy). A jak można pokazać psu, że to on jest szefem? Na przykład oddając mu swoje pożywienie.

Tak więc psie żebranie przy stole to efekt niewłaściwie określonej hierarchii domowego „stada”. Pies wymusza na nas zachowania, które są korzystne dla niego. Ten sam pies może sprawiać problemy na spacerach, ciągnąc właściciela na smyczy, i nie uznawać jego wyłącznego prawa do łóżka. Od czego należy zacząć eliminowanie złych nawyków (nie tylko skomlenia o smakowite kąski przy jedzeniu)? Otóż przy takich przyzwyczajeniach najważniejsze jest to, aby w ogóle nie powstały, czyli psa trzeba edukować we właściwy sposób od szczeniaka. Pies sobie z pewnością z tym poradzi, o ile nie złamiemy się i nie podamy mu czegoś, bo nam go żal. Problem w tym, że dopiero w ten sposób naprawdę robimy mu krzywdę.

Najczęściej jednak pies wyrobił już sobie niewłaściwy nawyk. Czy można coś zrobić z tym poszczekiwaniem, żałosnym piskiem, wpatrywaniem się w oczy i trącaniem łapą? Metoda jest bardzo prosta, jej stosowanie niestety już nie, wymaga bowiem żelaznej konsekwencji. Tak więc psu nie podajemy absolutnie niczego przy naszym stole, nawet jego psich ciasteczek czy przysmaków. Niczego i nigdy. Złamanie tej zasady chociaż raz powoduje, że cała praca idzie na marne. Dotyczy to nie tylko członków rodziny (w tym oczywiście dzieci), ale także gości. Z nimi może być pewien problem, jeśli nie potrafią uszanować naszej decyzji. Zwłaszcza jeśli podkarmiać psa, bo „taki głodny”, życzy sobie szanowana seniorka rodu.

Psa trzeba nauczyć, że nasz posiłek go nie dotyczy. Można go na ten czas zamknąć w osobnym pomieszczeniu albo odesłać na miejsce odpowiednią komendą. Za posłuszeństwo powinien zostać nagrodzony psim przysmakiem.

Dorosły pies powinien otrzymywać jedzenie najwyżej dwa razy dziennie wyłącznie w swojej misce, zawsze w tym samym wyznaczonym miejscu. Poza tym należą mu się jedynie smakołyki jako nagrody w trakcie szkolenia.